Rozi papar pripada obitelji Anacardiacee, a potječe iz Perua. Zanimljivo je da rozi papar zapravo i nije sorta papra, već voće. Ime zasniva na sličnosti plodova, ali ima potpuno drugačiju strukturu i okus. Raste na zimzelenom drvetu poznatom pod nazivom Peruvian peppertree, s aromatičnim lišćem i grozdovima ružičastog voća koji se potom suše. Procesom sušenja, ljuskice mogu popucati i odvojiti se, otkrivajući smeđe-rozo sjeme.
Drvo rozog papra izuzetno je prilagodljivo i invazivno, tako da je u nekim državama njegova kultivacija kontrolirana, kako bi se zaštitila postojeća flora. Raste i do 15 metara visine, a gornje grane imaju tendenciju da se spuste. Cvijeće je sitno, bijelo i obilno, dok su plodovi okrugli. Kora, lišće i bobice rozog papra aromatičniji su kad se slome.
Iako okusom podsjećaju na papar, Botanica rozi papar je iz porodice indijskog oraščića, tako da osobe s alergijom na orašaste plodove čak mogu dobiti alergijsku reakciju nakon konzumacije rozog papra. Okus im je aromatičan i sladak, više nego ljut. Idealno se kombinira s borovicom, čineći ga idealnim začinom za gin tonic. Lijepo se slaže i sa začinskim biljem poput mente i ružmarina. Osim u prehrambenoj, koristi se i u parfemskoj industriji zbog specifičnog mirisa koji više podsjeća na ruže nego na papar.
Botanica rozi papar koristi se u pripremi ribljih jela, rižota, mesa, octa i vina, a zbog svoje intenzivne boje često služi i za dekoraciju deserata i čokolada. Često se prodaje u mješavini sa zelenim i crnim paprom zbog privlačnog vizualnog izgleda.
Veliki je prirodni lijek za diuretička, antiseptička i dezinfekcijska svojstva. Koristi se u slučaju reumatizma, bronhitisa, menstrualnog spazma i infekcija mokraćnog sustava. U Peruu i Čileu, zrna rozog papra žvaču kao jednostavan lijek za prehladu, kašalj i astmu.